แล้ว เมานี่ มีดีอะไรนิยายของเขาถึงเข้าตานัก? ต้องบอกว่านิยายของเมานี่ ชอบมีรายละเอียดที่เยอะแยะแถมเขายังให้รายละเอียดได้ดีในการเขียนด้วย หากจะให้เห็นภาพบางทีอาจจะลองนึกถึงเรื่อง Lord of The Rings มองครับผม เพียงแค่ประพันธ์นิยายเพียงแค่เรื่องเดียว โทลคีน ถึงกับสร้างภาษาเอลฟ์ขึ้นมาใช้เองอย่างยิ่งจริงๆ มีตลอดตัวอักษร ทั้งยังคำอ่านอะไรทำนองนั้น เมานี่ก็เช่นเดียวกัน เขาได้สร้างลำดับขั้น อาชีพ วิชา ต่างๆออกมาใหม่ได้น่าสนใจมากมายๆแล้วเขาก็หยิบยกมาใช้ได้ดี แถมแต่ละเรื่องเขายังเปลี่ยนเนื้อหาเหล่านั้นออกไปต่างกันอีกด้วย (ไม่ราวกับจักรวาลกิมย้ง ที่ชอบใช้วิชา หรือเผ่าพันธุ์ในการเชื่อมต่อนิยายแต่ละเรื่องของเขา) ที่ผมเกริ่นมานานขนาดนี้ไม่ใช่อะไรหรอก ต้องการจะบอกว่าด้วยเนื้อหารายละเอียดที่เยอะแยะ ละครที่มาจากนิยายของเมานี่ส่วนใหญ่เลยชอบปูเรื่องราวนาน อย่างสยบฟ้าฯนี่ 30 ตอนต้นราวกับเป็นการชี้แนะสิ่งต่างๆในเรื่องผมก็แอบรู้สึกว่ามันเอื่อยนิดๆเช่นเดียวกัน แม้กระนั้นใน 30 ต่อมานี่หยุดไม่ได้เลย ฉะนั้นคนที่ไม่ใช่แฟนของเมานี่บางทีอาจจะต้องทนๆมองไปสักหน่อยนึงนะครับสยบฟ้าพิชิตปฐพี
“หนิงเชวีย” (พระเอกของพวกเรา) เป็นลูกกำพร้าผู้มีชีวิตรอดเพียงเพียงอย่างเดียวจากจวนแม่ทัพ “หลินกวงหย่วน” ที่ถูกยัดข้อหากบฏให้ถูกประหารทั้งยังเครือญาติ(แม้กระนั้นเหตุผลจริงๆคือจวนแม่ทัพถูกทำนายว่าจะมีลูกแห่ง “หมิงหวัง” หรือ “ดาวมรณะ” มากำเนิดที่จวนนี้) จากภาพที่ไร้มนุษยธรรมที่เขาได้มองเห็นในวัยเด็กนั้น ทำให้หนิงเชวียตั้งประณิธานอย่างแน่วแน่ว่าจำเป็นจะต้องล้างแค้นคนที่เป็นต้นเหตุการฆ่าล้างจวนนี้ให้ได้ และเขาก็ดำเนินชีวิตบนแนวคิดนี้นับแต่วันนั้นเป็นต้นมา
