การที่มีหนังจากรัสเซียมาเข้าฉายในบ้านเรา ก็ถือได้ว่าเป็นประเด็นให้น่าสน ว่าน้านนานจะมีหนังจากรัสเซียมาสักเรื่อง ก็ย่อมเป็นหนังที่มีอะไรดี หากไม่ปัดกวาดรางวัลในบ้านมาเยอะ ก็จะต้องทำเงินถล่มทลายถึงได้นำออกไปขายตลาดเมืองนอก เช่นเดียวกับ Stray หรือชื่อรัสเซียว่า Tvar แปลว่า “สิ่งมีชีวิต” ปรับเปลี่ยนมาจากนิยายระทึกขวัญ ผลงานประพันธ์ของ ‘แอนทุ่งนา สตราโรบิเนท ที่ได้รับการตั้งชื่อว่าเป็น สตีเฟน คิง ที่รัสเซีย ตัวคุณพึ่งจะได้รางวัล ผู้เขียนดี จากเวที European Science Fiction Award ปี 2018 มาได้ด้วย
ทำให้ Stray เป็นหนังสยองขวัญรัสเซียเรื่องแรกที่ซึ่งสามารถขายไปได้ถึง 30 ประเทศ ฟังดูดีครับ ว่าหนังคงจะให้รสชาติแปลกใหม่กว่าหนังสยองขวัญฮอลลีวูดที่สร้างกันออกมาเกือบจะล้นตลาด แล้วก็เป็นไปตามคาดขอรับ Stray แปลกใหม่จริงขอรับ มันคือหนังสยองขวัญที่ไม่มีฉากสยดสยองเลย ไม่มีฉากไหนที่เชื้อเชิญให้ลุ้นระทึกอย่างที่คุ้นเคย ว่าเดี๋ยวจำเป็นต้องตระหนกตกใจ หรือเชื้อเชิญให้จะต้องเอามือปิดตา มิได้ตระหนกตกใจสักเฮือกกระทั่งอยากได้ฉากตุ้งแช่มาสักจึ้กหนึ่ง ในขณะที่พลอตเรื่องเปิดโอกาสให้ใส่ฉากสยดสยองได้มากมาย
รายละเอียดของหนังก็จะต้องบอกว่าไม่แปลกใหม่ เป็นพลอตที่ฮอลลีวูดสร้างกันมาไม่รู้เรื่องจำนวนกี่ครั้งแล้วกับการที่คู่สามี-ภรรยา ไปรับอุปการะเลี้ยงดูลูกกำพร้ามา แล้วกลายเป็นเด็กนรก อิกอร์ และก็พอลีทุ่งนา เสีย “วานยา” ลูกชายวัย 6 ขวบ ไปด้วยอุบัตเเหตุรถยนต์ ผ่านมา 3 ปี พอลีนายังอาจจะกลัดกลุ้มทำใจกับความสูญเสียมิได้ อิกอร์ก็เลยพาพอลีทุ่งนาไปสถานที่ดูแลลูกกำพร้าเพื่อให้เลือกรับเด็กผู้ชายสักคนมาอุปถัมภ์ค้ำชู มีเด็กให้เลือกล้นหลามแม้กระนั้นพอลีนาก็ชี้เฉพาะเลือกเด็กผู้ชายแปลก และก็มากกว่าแปลกก็คือเด็กผู้ชายคนนี้ เป็นเด็กตัวเล็ก รูปร่างหน้าตาน่าสยดสยอง ผิวขาวซีดเซียว หัวล้าน ร่างกายไม่มีขนสักเส้น ไม่พูด แม้กระนั้นแผดเสียงข่มขู่แบบสัตว์ร้าย แถมมีเขี้ยวแหลมน่าสยดสยอง ที่สำคัญเด็กผู้ชายคนนี้อยู่ในจุดเกิดเหตุ เจ้าหน้าที่ชายในสถานสงเคราะห์ฆ่าตัวตายด้วยการใช้ปืนจ่อหัวกบาลตัวเอง
ที่ตรงนี้ล่ะขอรับที่ต้องการจะ เฮ้อออออ ออกมาดังๆหนังไม่บากบั่นอธิบายเหตุผลอะไรแม้แต่น้อยว่าเพราะเหตุใดพอลีทุ่งนาถึงจำเป็นต้องชี้เฉพาะเอาเด็กน่าสยดสยองคนนี้กลับไปอยู่ที่บ้าน ในขณะที่น่าสยดสยอง แล้วก็อยู่ในจุดเกิดเหตุมีผู้ตาย อีกทั้งแม่ชี และก็ตำรวจก็ทักท้วงว่าอย่าเอาเด็กคนนี้ไปเลย มันคือแผลรุนแรงมากสำหรับหนังสักเรื่อง หากเปิดเรื่องด้วยหัวข้อสำคัญแล้วไร้ซึ่งเหตุผลเหมาะ มันก็เลยสร้างความกระอักกระอ่วนตั้งแต่ต้นเรื่อง แล้วบทหนังก็ยังไม่สามารถที่จะทำให้คนดูเชื่อฟังไปกับการกระทำขวางโลกของพอลีทุ่งนาได้ เพียงพอเอามาเลี้ยงเด็กเมืองนรกก็ยังคงมีคำกริยาเยี่ยงสัตว์ร้าย อิกอร์ไม่เห็นด้วย และก็อ้อนวอนให้พอลีนาคืนเด็กกลับไปที่สถานสงเคราะห์แม้กระนั้นคุณก็ยืนกรานว่าจะเก็บเด็กไว้ แถมยังตั้งชื่อเด็กน้อยว่า “วานยา” ตามชื่อลูกที่เสียไป
หนังก็ดำเนินเรื่องตามแบบนิยมของหนังสยองขวัญ ด้วยการให้อิกอร์แสวงหาเบื้องลึกเบื้องหลังของเด็กนรกรายนี้ และก็หาคำตอบว่าเพราะเหตุใดผู้ดูแลถึงฆ่าตัวตาย ก็ถือได้ว่าเป็นปริศนาที่วางไว้ให้เราใคร่รู้คำตอบถึงที่มาของเด็กนรก ซึ่งคำตอบก็นับว่าแปลกใหม่จากหนังฮอลลีวูด เนื่องจากคำชี้แจงถึงตัวตนของเด็กนรกนั้นพาเอาหลุดโลกกันไปเลย ซึ่งแปลก แม้กระนั้นไม่รู้เรื่องสึกเหวอหรืออึ้ง ก็ไม่รู้เรื่องว่าปัญหาที่เกิดกับหนังนี้มีมาตั้งแต่ต้นฉบับที่เป็นนิยายหรือมีการเสริมเติมแต่งโดย โอลก้า โกโรเด็ตสกายา ผู้กำกับคนใหม่ที่เหมารวมตำแหน่งปรับเปลี่ยนนิยายมาเป็นบทภาพยนตร์เองด้วย แม้กระนั้นปัญหาสำคัญๆของโอลก้า เลย คือเขาไม่สามารถที่จะสร้างบรรยากาศสยดสยองให้กับ Stray ได้แม้กระทั้งนิดเลย สร้างภาพยนตร์สยดสยองแม้กระนั้นไม่มีความน่าสยดสยองเลย ก็นับว่าสอบตกอย่างไม่น่าให้อภัยแล้วล่ะขอรับ เอาว่าไม่ใช่แค่หัวข้อนี้ประเด็นเดียวที่ไร้เหตุไร้ผล แม้กระนั้นในเรื่องยังมีอีกมาก แม้กระนั้นหยิบมากล่าวถึงมิได้เพราะเป็นการสปอยล์
อีกจุดที่รู้สึกยี้มาก คือมาตรฐานซีจีของหนัง ทำออกมาอย่างนี้แล้วเห็นได้ชัดว่าวิทยาการงานวิชวลเอฟเฟกต์ของรัสเซีย ตามหลังจีนอยู่ไกลห่างเลย ฉากโชว์ซีจียาวหลายวินาที แล้วไม่ใช่โชว์แบบมืดๆนะ แม้กระนั้นวางกันสว่าง เต็มจอให้เห็นจะๆกันไปเลย ว่างานของฉันกากแค่ไหน เพราะเหตุใดกล้าอวดขนาดนั้นนะ
จะหาที่ไหนมายกย่องหนังได้บ้างนะ เอาเป็นงานแสดงแล้วกัน ตัวพ่อแม่น่ะเพียงพอผ่านๆไปได้ ไม่มีฉากจะต้องโชว์ความสามารถสำหรับเพื่อการแสดงอะไรล้นหลามนัก แม้กระนั้นที่น่ากล่าวยกย่องคือตัวเด็กนรกนั่นแหละ ที่จะต้องใส่วิวัฒนาการเข้าไปในตัวเองมากมาย ตั้งแต่เป็นเด็กนรกวิ่งและก็เดินแบบ 4 ขา เปลี่ยนมาเป็นผู้เป็นคนเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ แต่งตัวดี มีผมเผ้าและก็เริ่มคุยสื่อสารกับพ่อแม่อุปถัมภ์ค้ำชู หลายๆฉากจะต้องสื่อความเหี้ยมโหดอำมหิตผ่านทางสายตา นับว่าบทนี้แบกรับภาระหน้าที่สำคัญของหนังเลยล่ะ
