เรื่องย่อ:
เรื่องราวของเจ้าไม่นเนี่ยน เริ่มที่รุ่งสางแห่งเวลา …ไม่นเนี่ยน เป็นสิ่งมีชีวิตเซลล์เดียวสีเหลืองที่ได้ผ่านการพัฒนาการและก็ปฏิบัติหน้าที่รับใช้บรรดาเจ้านายคนร้ายแสบขั้นเทพ พวกไม่นเนี่ยนที่ล้มเหลวนิรันดรในการรักษาชีวิตเจ้านายของตนเอาไว้ นับตั้งแต่ ที.เร็กซ์ จวบจนถึงนโปเลียน พวกมันพบว่าตัวเองไม่มีเจ้านายและก็จมอยู่ในความหมดกำลังใจ แต่ว่าเมื่อไม่นเนี่ยนตัวหนึ่งนามว่า เควิน มีแผนสำหรับการและก็ได้ร่วมมือกับสตวร์ทจอมสั้น และก็บ็อบน้อยผู้น่ารักน่าเอ็นดู ในการออกเผชิญภัยในโลกกว้างเพื่อหาเจ้านายคนร้ายคนใหม่สำหรับมันและก็เพื่อนพ้อง ทั้งสามได้ออกเผชิญภัยสุดระทึกจนกระทั่งไปพบกับผู้ที่อาจจะเป็นเจ้านายใหม่อย่าง สการ์เล็ต โอเวอร์คิล (แซนดรา บุลล็อค) จอมคนร้ายหญิงคนแรกของโลก พวกมันเดินทางจากทวีปเยือกแข็งแอนตาร์กติกามายังนิวยอร์กสิตี้ในสมัย 60’s และก็ไปจบอยู่ในลอนดอน ที่ซึ่งพวกมัน จำเป็นที่จะต้องเผชิญหน้ากับความท้าที่ยิ่งใหญ่ที่สุดจนถึงเวลานี้ โน่นคือการคุ้มครองเหล่า ไม่นเนี่ยน…จากการเช็ด มินเนี่ยน
รีวิว:
เชื่อมั๊ยว่าคนที่ไปดูคือพวกบ้าเห่อ… ชั้นก็คนนึงอะ คือพลอตหนังมันเป็นอะไรที่โอเค น่าดึงดูดระดับนึงกับการกลับไปพบแหล่งกำเนิดของเหล่าไม่นเนี่ยน (ที่หลงผิดมาตั้งนานว่าผลิตจากเซลล์ของตัวละคร Gru: Despicable Me) แต่ว่าจริงๆคือ… ไม่รู้จักก็ได้ (นี่บอกจริง) ในความคิดเห็นโดยส่วนตัวของพวกเราหนังมันแอบหมดเสน่ห์ไป เนื่องจากว่าแทบจะทั้งเรื่องซึ่งมีแต่ตัวเหลืองพวกนี้ แล้วพวกเราก็ฟังมันไม่รู้เรื่อง ยกเว้นซะว่าคุณจะเป็นผู้เชี่ยวชาญสัก 15 ภาษาขึ้นไปการันตีฟังเข้าใจแน่นอนหลายคนกล่าวว่ามันผสมๆไม่กี่ภาษาเอง ใช่ ภาคแรกๆอาจจะใช่ มาภาคนี้ชั้นว่าไม่ใช่ละ เว้นเสียแต่ อังกฤษ, ประเทศสเปน, ฝรั่งเศษ, อิตาลี ล่าสุดมีภาษาอินโดนีเซียด้วยข่า
จุดสังเกตุ: เวลาแต่ละตัวบอกขอบคุณจะบอกต่างกัน ในหนังหัวข้อนี้พวกเราแอบฟัง กราเซียส(ประเทศสเปน) กับ Terima Kasih(อินโดฯ) ออกเลยมานั่งช็อคอยู่เพียงลำพังถึงความกลัดกลุ้มในการผลิตดิกชันนารีเวอร์ชันภาษาไม่นเนียน… (เกลียดคนปรับปรุงบทสนทนา ม่างโคตรเหลี่ยมจัด)
การดูการ์ตูนหัวข้อนี้ราวกับย้อนกลับไปดู Tom and Jerry ที่แบบเป็น Slap Stick Comedy ทั้งเรื่อง (เฮฮาเจ็บตัว ฟาดหัว ระเบิดตกใส่ อะไรพวกนี้) เลวทรามคือปกติการ์ตูน Slap Stick มันสั้นๆ3-15 นาทีไม่เกินนี้ นี่ล่อเข้าไปเป็นชั่วโมง โอ๊ยปวดใจ ราวกับนั่งดูผู้เดียวไมค์พี่โน้ส อุดมเลยอะ บางเวลาการตีตั๋วมาดูหนังพวกเราก็อยากได้อะไรไปๆมาๆกกว่าเพียงแค่เฮฮาไงนึกออกมั๊ย?
นี่เครียดจากการพยายามวิเคราะห์หนังหนักมากมาย ละบรรดาไม่นเนียนตัวเหลืองก็บากบั่นเบนความพอใจให้พวกเราไปสนใจมันมากยิ่งกว่าสิ่งแวดล้อมรอบข้าง
บ้าที่สุด
สรุป: หากดูแบบไม่คิดอะไร บรรเทา สบายๆไปดูกับลูก กับแฟน ก็เอนเตอร์เทนดีจ้ะ แต่ว่าหาสาระอะไรไม่ได้ จริงๆนะ มันคือการกลับไปดูว่า Gru กับเจ้าไม่นเนียนพวกนี้โคจรมาพบกันได้อย่างไร โดยมี Set Up เป็น สมัย 60-70 ที่ตรงนี้แอบขัดใจทำให้พวกเรามีความคิดว่าเห้ยยย Gru แก่ขนาดนั้นเลยอ่อ?? ในหนังมีความคิดว่าสักสามสิบกลางๆแต่ว่าหากนางกำเนิดสมัย 60 นี่ก็ไม่ใช่ละ มายก็อด…
ให้แต้ม 6/10
ถึงจะชอบพวกนี้เท่าไรแต่ว่าในทางของหนังมันไปไม่สุดสักทางจริงๆอะ เฮฮาก็ได้ไม่สุดเนื่องจากว่าพวกมันคุยกันไม่รู้เรื่อง พวกเราก็ไม่รู้เรื่อง(ฮา) ดราม่าก็… แทบจะไม่มี คือราวกับทุกอย่าง “บากบั่น” ทำออกมาให้มันดูเฮฮา ให้มีเรื่องมีราวราว มันเปลี่ยนเป็นภาพยนตร์ตลกที่แออัดยัดเยียดมุกใส่คนดูตลอดเวลา ดูละเมื่อยล้าแทน กลับไปเปิด KingsMan : The Secret Service ดูอีกรอบดีมากกว่า ในความรู้สึกพวกเรานะ มันเป็นหนังสำหรับเด็กที่ใส่ Set Up เป็นสมัยเก่าเพื่อบิดามารดาดูแล้วเพลิดเพลินไปกับลูกๆด้วยงี้ ฟีลลิ่งพวกเราราวกับโดนบังคับให้ดู Tom and Jerry มาราธอนสักชั่วโมงได้เป็นออกมาละเหม็นเบื่อเลยอะ
ปล. ชอบ Bob นะ นางราวกับหนู Agnes มากมายๆพวกเราจะเก็บ Box Set อยู่ดี เนื่องจากว่ายังหา Despicable Me ภาค 1 มาเก็บไม่ได้ พวกเราว่าเรื่องที่เล่าในมุมคนมันอินกว่าการเล่าในมุมไม่นเนียน อย่างไรก็ไม่อินจริงๆได้แต่ว่าดูไปเพลิดเพลินๆขำๆแล้วหลังจากนั้นก็จบๆไป โอเค บาย
